Van Ejaculatio praecox of voortijdige zaadlozing is sprake wanneer de ejaculatie sneller komt dan de man of zijn partner wenst. Meestal volgt bij mensen met last van voortijdige zaadlozingen de ejaculatie vóór of kort nadat de penis in de vagina is gebracht. Dit kan gebeuren voordat het stadium van orgasme is bereikt (hypotone ejaculatio praecox). De ejaculatie is dan meestal verzwakt en het orgastisch beleven minder. Er kan ook sprake zijn van een te snel bereiken van het orgasme (hypertone ejaculatio praecox), bijvoorbeeld na langdurige seksuele onthouding of voorhuidsvernauwing.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Een erectiestoornis (ook, ouderwets: impotentie) is het onvermogen om een erectie van de penis te verkrijgen of te behouden die voldoende is om goede geslachtsgemeenschap te kunnen hebben. Dit is onafhankelijk van het vermogen tot het hebben van een zaadlozing en onafhankelijk van de vruchtbaarheid van de man. Meestal wordt impotentie aangeduid met "erectiestoornis", daar impotentie een vrij beladen term is en nogal eens (foutief) ook voor de andere seksuele problemen wordt gebruikt, met name de sekslust en te vroeg klaarkomen. De term impotentie kan wel in samenhang met die problemen worden gebruikt, maar de problemen als specifiek probleem vallen niet onder impotentie. Ongeveer een 17% van de mannen in Nederland vanaf 18 jaar kampt met een erectiestoornis. De International Classification of Diseases (ICD) maakt onderscheid tussen impotentie van organische oorsprong en psychogene impotentie.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Van de ziekte van Peyronie of induratio penis plastica, is sprake als de penis bij het stijf worden krom trekt, in het horizontale of verticale vlak. Dit is een verworven aandoening; de normale lichte kromming omhoog die men meestal ziet valt er niet onder. Soms kan dit ook pijnlijk zijn en meestal is er ook bij een penis niet in erectie een verharde bindweefselstreng te voelen. Dit kan soms zo ernstige vormen aannemen dat geslachtsgemeenschap erdoor onmogelijk wordt.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Psychogeen vaginisme is het onvrijwillig samentrekken van de spieren rondom de vagina waardoor het (bijna) onmogelijk wordt om geslachtsgemeenschap te hebben. Deze samentrekking vindt plaats wanneer een penis of een vinger of een in te brengen voorwerp zoals tampon in de buurt van de vagina wordt gebracht. Het is alsof het onderbewuste door een lichamelijke actie nee zegt tegen penetratie terwijl het bewustzijn van de vrouw daar mogelijk niet negatief tegenover staat. Dit wordt onderscheiden van organisch vaginisme. Vaginisme wordt soms veroorzaakt door angst: angst voor de penis (mogelijk de grootte van de penis) of angst voor pijn. Andere oorzaken kunnen zijn een slechte relatie met de partner of een eerdere traumatische seksuele ervaring. De behandeling van vaginisme in de gynaecologische praktijk houdt in dat de oorsprong van de onderbewuste reactie wordt gezocht, en aan de andere kant de bewuste controle over de spieren wordt getraind. Ook wordt weleens de zogenaamde pelottentherapie toegepast.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Dyspareunie is een terugkerende of aanhoudende genitale pijn die samengaat met de coïtus. Dit kan het resultaat zijn van een somatische aandoening, maar kan ook een psychische oorzaak hebben. Bij vrouwen met het Sjögren-syndroom kunnen deze klachten zich voordoen als gevolg van uitgedroogde slijmvliezen, hier is de oorzaak dus puur somatisch en in dit geval te verhelpen met lubrificerende middelen. Bij oppervlakkige dyspareunie bij vrouwen wordt pijn ervaren bij het binnengaan van de vagina, dit kan een symptoom zijn van vaginisme. Soms is elke aanraking van het genitale gebied pijnlijk, dit kan een symptoom zijn van vulvaire vestibulitis. Een ander woord voor vulvaire vestibulitis is focale vulvitus. Diepe dyspareunie is pijn diep in de vagina en/of onderbuik bij de penetratie, dit komt vaak door somatische afwijkingen. Dyspareunieklachten komen voor bij 3 tot 18% van de vrouwen, meestal gaat het om oppervlakkige dyspareunie.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Vulvitis, een brandend, jeukend of pijnlijk gevoel van de vulva, is ook bekend onder de naam vestibulitis of vulvadynie. Vaak is er namelijk in strikte zin geen sprake van een ontsteking. Dyspareunie zal vaak de klacht zijn waarmee de vrouw zich tot de hulpverlener wendt. Klachten van de vulva komen veel voor, maar exacte cijfers ontbreken, de diverse onderzoeken laten cijfers zien van 1 - 20% van de seksueel actieve vrouwen. De klachten zijn soms intermitterend, soms cyclisch maar ook vaak chronisch aanwezig. Zijn er langdurig klachten, denk dan aan aspecifieke, chronische vulvitis, ook wel vulvair vestibulitis syndroom (VVS) genoemd. Het is een oorzaak die vaak niet door de arts wordt overwogen, waardoor adequate behandeling uitblijft.
Het vulvair vestibulitis syndroom ontstaat waarschijnlijk door meerdere factoren. In het verleden is wel gedacht dat er sprake was van of een seksueel disfunctioneren of van een chronische infectie met candida albicans. Tegenwoordig denkt men dat er sprake is van een multifactorieel ontstaan, doordat een prikkel van het slijmvlies van het vestibulum een chronische ontstekingsreactie uitlokt, wat uiteindelijk leidt tot een verandering van de perceptie in het centrale zenuwstelsel waarbij aanraking wordt gevoeld als pijn. Door een reflexmatige contractie van de bekkenbodem kan de pijn verergeren. Bij navragen blijken vrouwen met vulvitis wel vaak een candida-infectie te hebben doorgemaakt. Echter, behandeling met lokale antischimmelmiddelen verlicht de symptomen niet. Soms verergeren de klachten zelfs doordat de crème het weefsel irriteert.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Een vaginale candidainfectie, Candida-vaginitis of 'urogenitale candidiasis' is een infectie in de vagina, veroorzaakt door de gist Candida albicans. Infectie met dit organisme kan ook op andere plaatsen klachten geven, zie hiervoor candidiasis. Dit micro-organisme is normaal op de huid, in de darmen en ook wel wat in de vagina aanwezig. Soms kunnen de aantallen echter opeens toenemen en klachten veroorzaken. Het is dus geen geslachtsziekte, al komt het wel voor dat als de partner niet tegelijkertijd wordt behandeld de klachten snel terugkomen. Klachten en symptomen zijn vaak jeuk, die kan variëren van licht tot ondraaglijk, branderig gevoel, roodheid van de vaginale slijmvliezen en soms ook van de omliggende huid. Verandering van de afscheiding, vaak brokkelig, wittig en kazig.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Genitale herpes is een seksueel overdraagbare aandoening (soa) die veroorzaakt wordt door het virus herpes simplex-2 (HSV2) en kan leiden tot genitale klachten, maar ook tot een koortslip (via orale seks). Een normale koortslip is een uiting van een ander, maar verwant herpesvirus: herpes simplex-1. Wie eenmaal besmet is met het virus, draagt het een leven lang bij zich, ook als er (tijdelijk) geen symptomen zijn. Bij vrouwen kunnen de schaamlippen, clitoris, vulva, billen, anus en algemene schaamstreek aangedaan zijn. De blaasjes worden na een tijd pijnlijke zweertjes, welke langzaam indrogen.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Genitale herpes is een seksueel overdraagbare aandoening (soa) die veroorzaakt wordt door het virus herpes simplex-2 (HSV2) en kan leiden tot genitale klachten, maar ook tot een koortslip (via orale seks). Een normale koortslip is een uiting van een ander, maar verwant herpesvirus: herpes simplex-1. Wie eenmaal besmet is met het virus, draagt het een leven lang bij zich, ook als er (tijdelijk) geen symptomen zijn. Bij de man kunnen deze blaasjes ontstaan op de schacht van de penis, de genitale regio, de binnenkant van de dij, de billen of op de anus. De blaasjes worden na een tijd pijnlijke zweertjes, welke langzaam indrogen.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.

Een seksueel overdraagbare aandoening (soa), vroeger ook wel bekend als venerische ziekte, is een ziekte die vooral wordt overgedragen door seksueel contact (gewoonlijk geslachtsgemeenschap, orale seks of anale seks). De ziekteverwekker van een soa kan zich bijvoorbeeld bevinden in het slijm van de vagina, of in het sperma of achter de voorhuid. Wanneer contact wordt gemaakt met een partner kan de ziekteverwekker worden overgedragen. Daarvoor is soms een wondje nodig bij de ontvanger, maar dat is lang niet altijd het geval. Veel soa's zijn ook wel op andere wijze overdraagbaar, bijvoorbeeld door intraveneus druggebruik, intiem maar niet seksueel contact, of door bloedtransfusies. In 2003 ontstonden in Nederland meer dan 100.000 soa-besmettingen. Mensen met wisselende seksuele contacten, die zonder condoom vrijen, lopen het grootste risico op een soa.

Goede informatie staat vaak mooi en uitvoerig beschreven op Wikipedia. Als de plaatjes goed zijn en/of de informatie ons inziens ook correct is, dan wordt in eerste instantie naar deze site verwezen. Niet bij elke site staan ook plaatjes, maar dan gaat het om een goede omschrijving van het begrip.